Valizimi toparladım, yolculuğa hazırım, bir ara aynaya baktım. Beni ilgiyle takip ediyordu, ona dönerek ‘Gidiyorum, kararımı verdim’ dedim.

- Nereye gidiyorsun?

- Arkadaşımın yaylada evi var, ondan rica ettim bir müddet bana verdi. Gidip orada kalmayı düşünüyorum. Gittiğim yerde hiç kimse yok, Rabbimle yalnız kalıp ibadet ve kitap okumakla vakit geçireceğim. Her şeyden uzak bir hayat yaşamayı düşünüyorum.

- Bu düşünce tarzı doğru değil. Senden böyle bir davranış bekleyen yok ki. Neden evini, işini ve insanları terk ediyor her şeyden uzaklaşıyorsun. Sen yolda yürümesini bilmiyorsan yolun veya çevredeki insanların suçu ne.

- Çevremdeki insanlar hep dünya kazancı peşinde, hatta kimin eli kimin cebinde belli değil. Haksız kazanç mı dersin, vurgun mu dersin, yolsuzluk mu dersin, hepsi mevcut. Bu işleri yapan insanlar bırak utanmayı, kendileri gibi yaşamayanları aşağılıyorlar. Onlarla birlikte olduğum sürece bende dünyadan ve dünyevi zevklerden başka bir şey düşünemiyorum.

- Bak görüyor musun daha yola koyulmadan, kendini yargıç yerine, başkalarını suçlu sandalyesine koydun, sorgulama yaptın. Çevrende kaç tane soyguncu, kaç tane yolsuzluk yapan, kaç tane hırsızlık yapan adam tanıyorsun. Sen şimdi ruhbanlar gibi yayla evine çekilerek çile çekeceksin, ne için? Senin yaptığın bu eylemin topluma ne faydası var? Hz. Muhammed a.s. ‘İslam dininde ruhbanlık yoktur’ dediği halde senin ruhbanlar gibi yaşamayı düşünmen çok ilginç. Daha önce Allah’ın Resulü’nü kendimize örnek model almaktan bahsetmiştik. O insanlar içinde yaşadı, insanlarla iyi geçindi, insanlarda onunla iyi geçindi. O asla yalan söylemedi, kimseyi aldatmadı. Çevresindeki insanlar ona ‘Güvenilir Muhammed’ derdi. O genç yaşında ticarete başladı ve başarılı oldu. O Hatice ile evlendi, eşini çok seven ve onun haklarına saygı duyan bir eş oldu. O çocuklarına çok iyi bir baba oldu, toplumda kız çocukları aşağılanırken, O kızlarına çok değer verdi ve onları çok sevdi. Allah c.c. O kırk yaşında iken insanlar arasından seçerek elçi yaptı. O 23 yıl elçilik görevi yaptı ve kendini kimseden üstün görmedi ‘Bende sizler gibi bir beşerim ama bana vahiy geliyor’ dedi. O ümmetine imam, savaşta ordusuna komuta eden komutan ve kurduğu devletin başkanı oldu. 63 yıl insanların içinde insanlarla beraber yaşadı. İnsanların mutluluğuna da acısına da ortak oldu. Sana yaraşan da O’nu örnek alarak toplum içinde yaşamak olmalı. Bu konuda şöyle bir hikaye anlatılır:

Beldenin birinde iki kardeş yaşarmış. Bunlardan biri şehre göç etmiş ve bir ustadan ayakkabı yapmayı ve tamir etmeyi öğrenmiş. Geçimini bu işi yaparak sağlıyormuş.

Diğer kardeş ise köyde çobanlık yaparak geçimini sağlıyormuş. Yaptığı işten çok memnunmuş, çünkü vaktinin çoğunu ibadetle zikirle geçiriyormuş. Aradan yıllar geçmiş, bir gün kardeşi aklına düşmüş, gideyim de şu kardeşimi göreyim demiş. Eli boş gidilmez diyerek mendiline keçiden sağdığı sütü koyarak yola koyulmuş. Nihayet şehre varmış, kardeşinin dükkanına girmiş, selamlaşmış ve sarılmışlar. Tamirci kardeş ‘O mendilinde olan nedir?’ diye sorunca kardeşi ‘Sana taze keçi sütü getirdim’ demiş. Tamirci de ‘Öyleyse şuraya asıver, benim yapacak bazı işlerim var, onları halledince birlikte eve gider kahvaltı yaparız’ diye cevap vermiş. Biraz sonra bir hanım dükkana girmiş ve ayakkabısını tamir ettirmek istediğini söylemiş. Tamirci ‘Olur’ deyince kadın kaça yapacağını, ne zaman alması gerektiğini sorarken mendildeki süt damlamaya başlamış. Kadın gidince tamirci olan, çoban kardeşine; ‘Kardeş dağ başında insanlardan uzak yaşayıp mendile süt koymak hüner değil, hüner insanlar içinde yaşayıp kalbine sahip olmaktır’ demiş.

Benim sana tavsiyem, yaylaya gidip ruhbanlar gibi yaşayacağına, mücahede yaparak nefsini temizlemeyi öğren. İzleyeceğiniz yolda Allah yar ve yardımcınız olsun.