Yine koltuğumda oturmaktayım. Çok dalmış olacağım ki aynadaki dostumun sesiyle irkildim, ne dediğini anlayamadığım için sordum:

- Bir şey mi dedin.
- Yola ne zaman koyulacağını sordum.
- Uygun zamanı bulunca yola çıkmayı düşünüyorum.
- Sence uygun zaman ne zaman olur.
- Yapmam gereken bazı işlerim var onları halledince boş zamanım olacağına inanıyorum.
- Bence sen kendini aldatıyorsun. Bu günün işini yarına erteleyerek tembellik yapıyorsun. Bektaşi dedesine sormuşlar, “Dede hacca gidecek misin?”. “Evlat niyetimi yaptım, her türlü hazırlığımda tamam, param olunca mutlaka gideceğim” demiş. Seninde dede gibi niyetin ve hazırlığın tamam da zamanın yok, öylemi?
- Öyle demek istemedim fakat onun gibi bir şey.

- Bilgelerden biri “İnsan ömrü geçen yıl, içinde bulunduğumuz yıl ve gelecek yıldır” der. Geçen yıl geçti artık ele girmez, gelecek yıla kadar yaşayıp yaşamayacağımız belli değil. Önemli olan içinde bulunduğumuz yıl, bu yılı çok iyi değerlendirmek gerekir. Bilgelerden bazıları da, “İnsan ömrü üç gündür. Dün, bugün ve yarın diyerek, dün geçti geri gelmez, yarını ya görür ya da görmeyiz, gün bu gündür ne yapacaksanız bu gün yapın” derler. Güzel bir atasözü vardır, “Erteye kalan arkaya kalır”. Arkalarda kalmak istemiyorsan bugünün işini yarına bırakmamalısın. Ertelemek çok kötü bir alışkanlıktır.

Birçok insan bu alışkanlık yüzünden kariyerini, mutluluğunu, başarısını kaybediyor. Üniversite sınavlarına hazırlanan birçok genç bu yüzden sınavda başarılı olamıyor. Çünkü her ders çalışması gerektiğinde biraz sonra çalışırım, daha vaktim var, biraz dinleneyim, nasıl olsa yaparım, yarın çalışırım, bahaneleriyle çalışmayı erteler. ”Yarın hayaldir, gerçek olan bugündür.” Sende de işini yarına erteleme hastalığı var gibi. Bu hastalıktan kurtulman gerek. Seni tembellik ve erteleme hastalığından kurtaracak hekim bulmalı ve tedavi olmalısın.

Mevlana Mesnevi’sinde şöyle bir hikâye anlatır. Adamın biri yol kenarına diken fideleri ekti. Oradan geçenler onu uyararak yolun kenarına diken ekmemesi için uyardılar. Ektiklerini de söküp atmasını istediler. Adam söylenenlere ‘Sonra sökerim’ dedi. Dikenler her geçen gün biraz daha büyüyor, gelip geçenleri rahatsız ediyordu. İnsanların elbiseleri dikene takılarak yırtılıyordu.

O beldenin büyüğü olan bilge kişi “Bu dikenleri sök” diye uyarınca adam da “Bir gün sökeceğim” dedi.
Yarın sökerim, öbür gün sökerim derken zaman geçti. Dikenler iyice kökleşti. Bilge, adamı yanına çağırıp yine uyardı:
“Şu dikenleri bir an önce sök. Sözünde dur. İşini erteleme”. Adam yine “Merak etmeyin sökeceğim “ deyince Bilge, “Sen hep yarın diyerek yapacağın işi erteliyorsun. Her geçen gün o ektiğin dikenler büyüyüp güçleniyor. Derinlere kök salıyor. Dikenleri sökecek olan sen ise her gün ihtiyarlıyorsun, gücün kuvvetin azalıyor” dedi.

- Yolculuğu ertelemekle kendi elimle kendi yoluma diken mi ekmiş oluyorum.
- Tabii ki, sana verilen zaman dilimini çok iyi kullanmıyor hep yarınlara erteliyorsun.
- Neler yapabilirim?
- Öncelikle yıllık plan yapmalısın. Yapacağın işlere göre planını aylara bölüp aylık plan yapmalısın. Ayları da haftalara bölüp haftalık plan yapmalısın. Haftayı da günlere bölüp günlük plan yapmalısın. Böyle bir plan yapmada zorlanırsan yakının da bulunan bir orta öğretim öğretmeninden yararlanabilirsin. O ülkemin değerli saygı değer öğretmenleri bu yıllık, aylık, haftalık, günlük planları hep yaparlar. Ne yazık ki; öğrencilerin pek azı hayatında kendisini başarıdan başarıya götürecek planlı çalışmayı öğrenmezler.

İşlerini şöyle sıraya koyabilirsin: “Kesinlikle yapmalıyım, yapmalıyım, yaparsam iyi olur”. Hemen kendine gelecek aylık, üç aylık ve yıllık plan yap. Sakın plan yapmayı da ‘Sonra yaparım’ diye erteleme. Sonra Yahya Kemal’in: “ “Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç” şarkısını okumaya başlarsın.

Hepinize planlı ve başarılı yarınlar diliyorum. Allah yar ve yardımcınız olsun.