Ey İman edenler! Hepiniz topluca barış ve güvenliğe (İslam)a girin. Şeytanın adımlarını izlemeyin. Çünkü o, size apaçık bir düşmandır. (Bakara 2/208)
İslam barış dinidir. Yukarıdaki ayeti kerimede de işaret edildiği üzere, İslam’ın bir anlamı da barıştır. Kur’an’a ve Peygamberimizin hadislerine baktığımız zaman savaşın istenmedik bir olay olduğunu, savaşa ‘’meşru müdafaa’’ amacına yönelik olarak veya tedbir alma ve düşman hücumunu önceden öngörerek, tehlikeyi önlemeye matuf olarak izin verildiğini görürüz.
Peygamberimizin şu hadisi savaşı değil, barışı hedeflediğini göstermektedir:
‘’Ey insanlar! Düşmanla karşılaşmayı temenni etmeyin. Allah’tan afiyet dileyin. Fakat düşmanla karşılaşınca da sabredin ve bilin ki cennet kılıçların gölgesi altındadır. (Buhari Cihad 112, 156)
İslam, insan canını mukaddes kabul etmiş, insanları öldürmeyi değil, onlara hayat vermeyi tavsiye buyurmuştur:
‘’Bundan dolayı İsrailoğullarına şunu yazdık: Kim, bir insanı, bir can karşılığı veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları öldürmüştür. Her kim de birini yaşatırsa sanki bütün insanları yaşatmıştır.’’ (Maide 5/32)
Savaş ahlakı denen bir şey vardır: Şu hadisler hem bize bu ahlakı öğretir, hem de İslam’ın savaşla aslında insanları öldürmeyi, onları etkisiz hale getirmeyi ve onları İslam’ın kurtuluş yoluna katmayı hedeflediğini öğretir.
‘’Allah’ın adıyla, Allah yolunda savaşın. Allah’ı inkâr eden kâfirlerle çarpışın. Gaza edin fakat ganimete ihanet etmeyin, ahdi bozmayın, ölülerin vücutlarına sataşıp burun ve kulaklarını kesmeyin, çocukları öldürmeyin! Müşrik düşmanlarla karşılaşınca onları önce üç şeyden birine çağır: Bunlardan birine cevap verirlerse onlardan bunu kabul et ve artık dokunma! Önce İslam’a davet et. İcabet ederlerse hemen kabul et ve elini onlardan çek. Müslüman olma teklifini kabul etmezlerse, onlardan cizye iste, müspet cevap verirlerse kabul et ve onları serbest bırak. Bundan da imtina ederlerse, onlara karşı Allahtan yardım dile ve onlarla savaş..’’ (Müslim Cihad 3)
Peygamberimiz savaş esnasında bile kadın ve çocukların öldürülmesini yasaklamıştır (Buhari Cihad 147-148, Müslim Cihad 24-25)
Kur’an’ı Kerim de savaş stratejisine yönelik birçok ayet vardır. Bu ayetlere göre Müslümanlarla savaş edenlere karşı savaşılacak, savaştan vazgeçtikleri anda da savaştan vazgeçilecektir. (Bakara 2/190-192)
Kur’an da bulunan cihad ayetlerini ve Hz. Peygamber’in cihadlarını, sebep ve sonuçlarını iyice irdelemeden, Kur’an’ı ve Hz. Peygamber’i terör kaynağı olarak görmek, büyük haksızlıktır. İnsan dini, namusu, vatanı, canı için savaşmalıdır. İslam terör olarak nitelendirilemez. Ayrıca İslam dini savaşmaya da karşı çıkmaz. Yani ifrat ve tefrite düşmeden orta yolda sağlayacak bir şekilde bize neler yapmamız gerektiğini bildirmektedir. İslam dini bütün konularda orta yolu benimsemiştir.
Bugün İslam coğrafyasına baktığımız zaman doğusundan batısına, kuzeyinden güneyine hangi dili konuşursa konuşsun hangi ırktan ve milliyetten olursa olsun zulme uğramış, yurtları istilaya uğramış, canlarını mallarını kaybetmiş ve coğrafyamız kan, gözyaşı ve ümitsizliğe boğulmuştur. Biz İslam’ı her yönüyle mükemmel bir şekilde yaşamakla mükellefiz.
Peygamberimiz bir hadisi şerifin de ‘’elinle müdahale et, bunu yapamazsan dilinle, buna da gücün yetmezse kalbinle buğz et’’ buyuruyor. Bizler kendimizi muhasebeye çekmeliyiz. Bizler elimizle müdahale edemeyen bir durumdayız. Zira bunun için ülkelerin orduları bulunmaktadır. Dilimizle engel olmak sanki bize daha uygun gibi. Bunu da yapamıyorsak hiç olmazsa kalbimizle buğz edelim. Eğlencelere dalmak bizi kardeşlerimizin halini anlamaktan alıkoymasın. Müminler bir vücut gibidir. Ayağa bir diken batsa diğer azalar bunu hissetmeli. Biz kangren olduk hissedemiyoruz. Selam, dua ve kardeşlik ile…