Adına sosyal medya denildi ama hiçte öyle olmadı. Teknoloji geliştikçe insanlar yalnızlaşmaya başladı. Sosyal medyaya bağımlılık arttıkça asosyal bireyler çoğaldı. Sosyal medya insanlara bir sorumluluk yükledi. İnsanlar sosyal paylaşım sitelerini takip etme zorunluluğu hisseder oldu. Teknolojinin en büyük nimeti akıllı telefonlar ama telefonlar akıllanınca kendi aklımızı artık telefonlara yüklemeye başladık. Kulağında kulaklıkla gezen insan sayısı gün geçtikçe artıyor. Teknolojiye yakınlaştıkça dış dünyadan kopmaya başladık. Artık insanlar bir ortamda bir araya geldiklerinde muhabbet etmek yerine telefonlarına sarılmayı tercih ediyorlar. Bir de şarjı bitenin dramı yok mu, sanki her şeyini kaybetmiş biri gibi morali alt üst oluyor. Oysaki facebookta fotoğrafına yorum yapan kişiye bir saat geç cevap verebilecek, hepsi bu.

Daha da kötüsü ise sosyal medyada beğenilme arzusu. Sosyal medyada paylaşım yapan kişiler paylaştığı şeyin çok önemli olduğunu düşünüyor. İnsanlar paylaştıkları şeyin diğer insanlar tarafından beğenilmesini, takdir edilmesini istiyor. Beğenilme arzusu o kadar tavan yapmış ki artık arkadaşlar bir araya geldiğinde sosyal medyadaki takipçileriyle diğer arkadaşlarına hava atıyor. Sosyal medya ile gerçek hayattan uzaklaşanlar yaptıkları paylaşımlara etkileşim gelmeyince üzülebiliyorlar. Üzücü bir durum ama gün geçtikçe yaygınlaşıyor.

Anlayacağınız o ki, artık bir araya gelip çay eşliğinde yaptığımız sohbetler gün geçtikçe azalıyor. Oturup dertlerimizi dostlarımızla paylaşmak yerine, ruh halimizi attığımız tweetlerle diğer insanlara anlatır olduk. Yani sosyal medya ile sosyalleşelim derken daha da asosyal olduk!