Diren Gezi, Diren Ankara, şimdi de Diren Lice...
Masum, sivil, barışçıl bir oluşumla başlayan Gezi Parkı direnişi, 24 saati tamamlamadan yurtdışından organize edilen, hükümeti düşürme amaçlı bir oluşuma dönüşmüştü. Eğer bir eylem, hükümeti düşürmeye yönelikse bu siyasi amaçlı bir harekettir ve hükümetin yerine bir alternatifi içerisinde barındırmak zorundadır. Bu noktada eylemcileri organize eden zümrenin, mutlaka başa getirmeyi planladığı bir partiyle iş birliği yapması gerekiyor. Mevcut partiler arasından en öne çıkanı ise CHP. Bu şahsi paranoyam olmaktan ziyade, CHP'nin barış açılımı üzerinde ilk günden beri yapmaya çalıştığı sabotaj çalışmalarını referans almamla alakalı bir durum. Buna bir kanıt olarak ta geçtiğimiz günlerde Lice'de yaşanan karakol karşıtı eylemleri gösterebilirim. Hükümet ve askeri kanattan yapılan açıklamada; yeni karakolların inşa edilmediği, hatta mevcut sayının düşürüldüğü, kalan karakolların da güçlendirildiği dile getirildi. Askerliğini bu ülkenin sınır karakolunda yapmış biri olarak, karakolların içler acısı bir durumda olduğunu söylemekte kendimi yetkili olarak görüyorum. Kısaca örnek vermek gerekirse, suyumuzu akarsudan içer, 15 günde bir yaptığımız banyomuzun suyunu yine akarsudan taşır, büyük kazanlarda kaynatarak yapardık. Mevzi adı altında 12 saat ayakta hiç uyumadan nöbet tuttuğumuz yer ise, bir kaç kayanın baştan savma betonumsu harç ile örüldüğü bir yerdi. Herhangi bir tehdit altında bırakın bölgeyi korumak, kendimizi korumanın bile mümkün olmadığı yerler aslında mevcut karakollar. Ve şunu da unutmamak gerekiyor, karakollar sadece gerillalardan korunmak ve bölgeyi korumak değil, kaçakçılığın, asayişin sağlanması noktasında da işi yarayabilecek yapılardır.

Bölgedeki Kürt vatandaşlarımızın karakolların güçlendirilmesine karşı yaptıkları eylemlerin amacı ise, barış sürecinde neden karakol inşa ediliyor yönünde yansıtıldı. Karakoldan korkmayan, ve hatta karakol basma konusunda efsaneleşmiş bir örgütü içlerinden doğurarak çıkaran bu halkın, karakollardan korkması bana çok makul bir nedenmiş gibi gelmiyor. Kaldı ki, hükümetin yaptığı açıklamada mevcut sayının elenip, güçlendirildiği yönünde olmasına rağmen...

Bu arada Taksim direnişi esnasında bin bir komplo teorisi ile sözde Başbakan'ın polisinin müdahelesi karşısında askerden medet umup, darbe çığırtkanlığı yapıp, sonrasında da Lice'de askerin vurduğu direnişçi için tekrar sokağa dökülüp hükümeti suçlamanın paradoksal hezeyanından bahsetmek bile istemiyorum.
İşte bu olayları yaşadığımız günlerde, baştan beri barış sürecine köstek olan, gerillalar ve Kürt halkı üzerine bin bir sadist ve faşizan söylemi dile getirmekten çekinmeyen bu Kemalist zihniyetin, Lice olayında cilalı bir Kürtçü olması beni inanın şaşırtmadı. Yukarıda da bahsettiğim gibi, bu "Direnen Mızıkacıları" na dönüşen taşnakçı, çığırtkan zihniyet, birilerinin hükümet yerine getirmeye çalıştığı "partidir" demekten kendimi alamıyorum ve korkuyorum. Kemalist, militarist, ulusalcı zihniyetin 80 senede tarumar ettiği günlere geri gitmekten korkuyorum... Geçtiğimiz 30 senede Kürt vatandaşlarımız için bir adım atamamış, bir bakanının Hüseyin Çelik gibi Kürtçe röportaj yapmaya cesaret edemediği bir parlamentoya dönüş yapmak istemiyorum. Hükümete, tüm dayatmacı ve kabadayı üslubuna karşı, biraz daha sabredip, şans vermenin bizi 30 sene daha geri götürmekten daha olumlu, daha demokratik bir yaklaşım olacağını düşünüyorum. Ey direnen genç arkadaşlar, ey 97 1 Mayıs'ı, 77 1 Mayıs'ı, 80 ihtilalini, idamla yargılanmaları görmeyen, tırnakları çekilmeyen, Diyarbakır cezaevi günlerini yaşamamış direnişçiler... Lütfen babalarınızla, büyüklerinizle o günleri konuşup kıyaslama yapın. Eğer babalarınız o günlerde korkudan evlerinden çıkamayan, Kenan Evren'e referandumda "Evet" oyu veren, AKP hükümeti günlerinin rahat demokratlarından değilse tabii...