İmam Gazali’nin Kimyayı Saadet (Mutluluğun formülü) isimli dev bir eseri vardır; orada ilim ehli insanlardan, alimlerin toplum üzerindeki rollerinden bahseden bir bölüm vardır, ve bahsederken ilim ehli kişilerin tatsızlıkları bitiren tuz gibi olduklarından dem vurur..

Der ki ; Alimler memleketin tuzudur, bozulması muhtemel bazı gıdaları tuzlayarak kokmasını önlersiniz, alimler tuz gibidir..

Ve şu dehşet soruyu sorar Gazali ; Ya tuz kokmuşsa ?

Günümüzde ölçü olarak kabul edilebilecek tüm olguların tuz olmaktan çoktan çıktıklarını, koktuklarını ve gömülmek üzere olduklarını üzülerek görürsünüz..

Mesela dini bir konuda fikir alacak olsanız, size cevap veren hocanın takvadan uzak hali sizi çekmek yerine daha çok uzaklaştırır, ilim vardır hocada ama, irfan bulamazsınız..

Münafık hocalar ise dininizi sulandırmaya, kafanızı karıştırmaya çalışır, tuz kokmuştur..

Hastanız vardır doktora gidersiniz, yaramıza tuz olsun diye, doktor yüzünüze bakmadan tıbbi terimlerle anlatmaya başlar, soru soracak zaman bulamazsınız, bulsanız yeterli cevap vermez, diyelim cevabı aldınız, bu sefer içiniz rahat etmez, çünkü tuz kokmuştur, başka bir doktora gidersiniz, aynı hastaya başka bir teşhis koyar, birinin övdüğü doktora bir başkası söver kafanız karışır..

Öğretmenlerin evladınızı iyi eğitmesini dilersiniz, dilemekten başka çareniz yoktur, çünkü en az kitap okuyan meslek grubu olan öğretmenler lafı ağzınıza tıkmakta gecikmezler, sizin ‘’sümüklü’’ çocuğunuzla uğraştıkları için teşekkür edeceğiniz yerde ne cesaret onu sorgulamaya, soru sormaya kalkarsınız?

Anlayış bulamazsınız, edep bulamazsınız, söz söyleme yeteneği bulamazsınız, ama tevazu bulamazsınız en başta, dinlemezler sizi, çünkü onlar ‘’ilim ehli’’ kişilerdir, siz ise ‘’cahil’’ öğrenci velisisinizdir, dinlemezler çünkü tuz kokmuştur..

Devlet dairesine işiniz düşer, lafı ağzında hazır memurlar ukala ukala cevaplar verirler, oysa oraya size hizmet etmek için gelmişlerdir, sizin verginizle maaş alırlar, işinizi çözmek isteyen adam bulamazsınız, herkes sizi başından atmak için çaba gösterir.. Basit işler için bile tahammülsüzce davranırlar, çünkü korkuları yoktur, haklı yere bile şikayet ettiğinizde bir sonuç alamayacağınızı düşünürsünüz ve çoğu kez bir sonuç alamazsınız, tuz kokmuştur..
Siyasetçiler de bundan gerekli payı hisseyi almıştır, kimi servetine servet ekler, kimi kasetine kaset ekler.. Kimi göbeğini büyütür milletin parasıyla, kimi mecliste uyur, kimi meclise hiç gelmez, kimi oylamaya girmez, kimi meclise girip ortalığı gerer, kimi çiçek sularken yakalanır, kimsenin hizmet gibi bir gayesi olmadığını düşünürsünüz, üzülürsünüz, geleceğe bazen karamsar bakarsınız, çünkü kokuşmuşluk karşısında elinizde kokuşmuş tuz vardır..

Memlekette ölçü diyebileceğimiz tüm unsurlar maalesef kokmuştur, tuz kokmuştur, bu kokuşmuşluğa çaresi olan varsa beri gelsin, varsa çıksın ortaya biri gelsin..

Bu kokuşmuş sistemden, bu ahlaksız düzenden rahatsız olan varsa, topluma faydalı olmaya çalışan ne kadar adam varsa, ülkesi için kaygıları olan varsa, işin sadece siyasetçilerle sınırlı olmadığını, bu ülkenin hepimizin malı olduğunu düşünen varsa, siyaset üstü düşünen varsa, ideoloji penceresinin camını çerçevesini kırabilmiş, önyargılarını yıkıp bu ülke için bir çivi çakan kim varsa lafımı üstüne alınmasın.. Bu ülkenin birliği, beraberliği için, büyümesi için, güçlenmesi için adım atan kim varsa lafım asla ona değil, yaralarımıza yüreğindeki güzelliklerle tuz olmaya çalışana değil lafım..

Lafım kokuşmuş tuzlara, onlar bir yerlerden mutlaka bu yazıyı görmüş, üstlerine alınmışlardır, görevleri , konumları, rütbeleri, medeni halleri ne olursa olsun lafım onlara, onların kalıbına tüküreyim ben, tuz olamadılar madem tüküreyim yüzlerine, leş görünce tükürür ya insan hani..

Sizi gidi kokuşmuşlar sizi.