Hüviyetten ve karakterden yoksun insanların nasıl tel tel döküldüklerine bugün şahidiz. Öylesine çok adam gibi adamlara ihtiyacımız var ki… Kalıplarının adamlarına…

Karaktersizliği ne kadar da ruhumuzun en derin mabedine hapsetmişiz…
Ve ruhumuzun tekrar dirilmesi için galiba büyük acılara, dertlere ve feryatlara gark olmamız gerek…

O nedenle zamanın büyük insanları, kahramanları milletin küllerinden doğmuş, yeni bir soluk getirmiştir.

Zorlu günler yaşamadan rahatlığa, beklenen günlere kavuşmak şu an bir hayli zor…

Bir milletin feryadını duyacağımız an
Mabedinde yeni çiçekler açtığını gördüğümüz zamandır…

O acıyla debreşir, iki büklüm olur, sabah akşam ancak o vicdanın sitemlerine cevap vermeye çalışırsak, gece nöbetleri tutarak bir nebze bir soluk alacağımıza… ancak o zaman bir afiyet bulacağımıza kuşkumuz yok…

Bu da geçer ya HU diyerek sarılmak gerek Allah’ın ipine…

Gevşeklik göstermek, yoldan dönenlerden olmak, gerisin geriye kaçmak bizi ancak o yolda felakete sürükleyecektir…

Nasıl sahabe efendilerimiz anlatıldığı üzre biraz olsun gevşeklik göstermişler, ruhları onları kabzetmiş adeta bedenleri onlara dar gelmiştir…Aynı hal ve tavrı örneklem olarak sunacak olursak , bugün onun divanına durup fiili bir sabır göstermeliyiz.

Ufkumuzda duanın ümitlerine yelken açmalıyız. Gelecek fetihler belki de bizim için… Bugün çektiğimiz cefa, aşağılanma, küçük görülme, sindirilme politikaları büyük bir dönüşe gebe…
Ve güneş nice zaferlere ışık tutmak için beklemekte…

Hamiyetperver, kadirşinas, samimiyetin doruklarında yetimi koruyan, gözleri aminli nice şefkat kahramanlarını biliriz…

Size kalkan eller elbet Takdir-i İlahi de en büyük ecramıyla karşılık görecektir.

Allah Gafur’dur, Rahim’dir.

Ramazan Ateş