Teknolojiyi yakından takip eden arkadaşlarımız bilirler diyecektim ki tam; aslında yakından takip etmeyenler de bilirler.. Çünkü öyle sahneler gördük ki, Japonya’da bir 13-14 yaşlarında bir genç iPad2 ilk çıktığında böbreğini sattı cihazı alabilmek için.. Aslında o kadar uzağa da gitmeye gerek yok.. Türkiye’de de maddi sıkıntı çektiği halde bir şekilde iPhone sahibi olan insanlar var.. Hatta Van depremi sonrası bu yönde haberler de çıkmıştı, enkaz altından çıkıp iPhone’u ile sosyal medyadan yardım isteyenler...

Teknolojiyi yakından takip edenler bilirler dedim, sonrasını getirmedim.. Yakından, uzaktan Türkiye’de az çok gazete okuyan TV izleyen hemen herkes Apple ürünleri hakkında bilgi sahibi zannediyorum.. Önceden sadece Hollywood filmlerinde gördüğümüz; gümüş, bir kısmı ısırılmış elma logolu bilgisayarlar artık cebimizde..

( Bu arada bilmeyenler için ufak bir bilgi vereyim: Apple’ın logosundaki ısırılma hikayesi İngilizce’de “ısırmak” anlamına gelen “bite” kelimesinden geliyor.. Bu kelimenin telaffuzu ise, teknik bir kelime olan “byte” kelimesinin telaffuzu ile aynı.. Şimdi burada bundan neden bahsediyorum, onu da bilmiyorum :) )

İnsanları delicesine tüketim çılgınlığına sürükleyen bu ürün bir yanda...
Diğer tarafta ise Google merkezli işletim sistemi Android. Android yüklü telefonlar tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de Apple ürünleri (iOS) kadar ilgi görmüş değil. Bunun başlıca sebebi, Microsoft’ta olduğu gibi, pazarlama stratejisi ve bir ilk olma.. Gerçi, ilk başından beri Türkiye’de Android market yasak olmasaydı durum çok daha farklı olabilirdi..Neyse, burada iki şirketin teknik karşılaştırılmasını falan yapacak değilim, ben daha çok işin sosyolojik boyutuyla ilgili birşeyler söylemek istiyorum...

Başta da belirttiğim üzere; bu iki ürün, iOS ve Android, şu anda büyük bir savaşın içerisindeler.. Bu basit bir “pastadaki pay” savaşı değil.. Bu açık ve net olarak geleceğe hükmetme savaşı...

Neden mi?

Bu iki üründen birine sahip olan veya herhangi birini inceleyen arkadaşlar bilirler, ürünler içerisindeki uygulamaların bir çoğu kişisel bilgilerimize ulaşmakta.. Ve gün geçtikçe biz kullanıcılar bu ürünlere daha fazla bağlanmaktayız... Kendimden örnek vereyim, Android telefonum şu anda öyle bir hale geldi ki, telefonumu ele geçiren biri fidye istese, bir başkası da beni kaçırsa fidye istese sanırım telefonumu kaçıran daha fazla gelir sağlar! Buradan 400-500 liralık telefonun bedenimden daha değerli olduğundan bahsetmiyorum, önemli olan içerisindeki bilgiler.. Ya da normal bir şekilde, yarın Google bana dese ki kullandığın servisler için senden şu kadar ücret talep ediyorum... Hay hay derim.. Peki niye demiyor? Çünkü paradan çok daha değerli bir şeye, bilgilerime sahip...

Bilgi demişken, günümüzde büyük devletlerin askerî top-tüfek harcamalarından çok istihbarat harcamalarına önem verdiklerini hatırlatmak isterim... Ufacık toprak parçasıyla dünyaya meydan okuyan terörist devletin nasıl devletleri dize getirdiğini bir kaç saniye düşünün... Ya da Wikileaks’in (kimilerine göre bu bir Amerika projesi ama ben böyle olduğunu düşünmüyorum) yaptıklarını bir gözden geçirin..

Peki gelecekte ne olacak?

Sizi bilmem ama, iki yıl öncesine kadar internet ortamında adını bile paylaşmayan ben, bugün kullandığım telefon ile bütün bilgilerimin ulaşılabilir durumda olmasına göz yummaktayım...

Teknolojiye bu bağlamda baktığınızda, Apple-Google savaşının bir “pastadaki pay” savaşından çok bilgi çağının geleceğine hükmetme savaşı olduğunu görebilirsiniz..

Peki kim kazanacak dersiniz?

Bunun sonucunu bilmek ya da tahmin etmek imkansız.. Ancak kaybedenlerin benim gibi kendini tamamıyla teknolojiye teslim etmiş olanlar olacağını söylemek güç değil.. Bir sonraki yazımda tam zıt yönde Sosyal Medya’nın kazandırdıklarını ele alacağım ve konuyu 17 Ağustos’a bağlayacağım..

İlginç olacak..