Gün olur, geceler biter, sebepsiz kızgınların, küskünlüklerin olur. Umut taşıdığın anlar bazen de hayattan bıktığın dakikalar olur. Hangisi daha çok yada az hesaplamasını yapamazsın. Çatlak bardaktan akar misali yavaş yavaş sızar ömrün hissettirmeden… Vakit geçer, kızgınlıklar ama sen sevdiğin insanlardan asla vazgeçemezsin. Belki kızgınsındır onlara, üzgünsündür, kırgın ya da şiddetle onu arıyorsundur. Bazen bu ailenden biri olur. Baban, annen, kardeşin, ağabeyin ya da sevdiğin biri, uzanırsın yatağa ve onu düşünmeye başlarsın. Seni buna iten belki bir resim beklide bir şarkı olur onu sana hatırlatan ve düşünüp yaşadıklarını hayal edersin.Benimse kafamda kurduğum acaba ne kadar vakit geçirdik sevdiklerimizle…
Bu aralar düşündüğüm ve aklımdan çıkaramadığım konu “ömrüm” acaba ne kadar? Bu ömür sayfasında sevdiklerime istedikleri sunabiliyor muyum, yeterince mutlu edebiliyor muyum diye düşünür oldum. Cahit Sıtkı “ Yaş 35 yolun yarısı eder ” diyordu. Benim daha vaktim var yarısına ama ya kiminin yarısı olan o ömür benim son sayfamsa ve ben sevdiklerimi mutlu edemeden, onlarla doyasıya vakit geçiremeden bu hayattan göçersem diye düşünmüyor değilim. Dakikaların önemini düşünüyorum. Bu kadar sınırlı bir vaktimiz varken neden birbirlerini üzer insanlar, neden saçma inatlar üzerinde kelime oyunu yaparlar ya da yaparım. Bunun gibi birçok şey yazılabilir. Geçen gün “ komşu köyün delisi ” isimli bir tiyatroya gittim. Bu köyün akıllı delisi şöyle diyordu en son “Başkalarına gösterdiğin değeri kendinize gösterin, Herkesin içinde bir deli vardır bunu ortaya çıkartın ve kendiyle tanışan cümle alemle barışır” diyordu. Gerçekten de öyle, bir insan kendine değer göstermiyorsa, içindeki deliyi saklıyorsa, kendisini tanımıyorsa kimseyle barışmış olmaz. Gereksiz davranışlarla sevdiklerini incitir ve üzülür çünkü kendisini daha tanıyamamıştır.

Sevdiği insana sevdiğini belirtmez hatta sevdiğini söylemekten utanır, deli yanını ortaya çıkarmaz ve üzüntüsüyle baş başa kalır. Demem odur ki sevdiğinizi söylemekten utanmayın, kendinizle barış içinde olun mutluluğun odak noktasına ulaşmış olacaksınız. Sevgiyle doldurduğunuz kalbinizi asla bir kötülük elde edemez ve sevdiğiniz insanları daha iyi anlarsınız. Her şey yerine oturduktan sonra, ne olursa olsun “ Sevdiklerinizi anlayın ve ona gereken değeri verin” cümlesinin anlamına kavuşmuş olacaksınız.
Hoş kalın, mutlu kalın, ama sevdiğinizi söylemekten geri kalmayın…