Binlerce ruhu cem etsek ne yazar
Kainata nur’u Muhammedi yeter
Binlerce kitap kim bilir ne yazar ,
Bize kur’anın dediği yeter ,

Aşka susamış gönüller aşkını arar
Sesini kaybetmiş bülbüller gülünü arar
Muhammetsiz aşk , bülbülsüz gül, neye yarar.
Karmaşık dünya ,sade seni arar.

Kalpler zem olmuş bihaber atmaktan
Bedenler lal olmuş ,boş konuşmaktan.
Agah olan bir kul gitmekte tarikından .
Yalvarmakta ümmetin “kurtar yüce azabından.”

Seni anlatmaya diller, kelamlar yetmez .
Seni anlatmaya ,asrı zaman yetmez .
Sen , kainatın yaratılış gayesisin.
Bunu anlamaya, cühela tenezzül etmez .

Asrı didalar seni anlatmış, bedenen yokken dünyada .
Ama anlamamışlar, yaşamışlar asırlarca cahil kuytuda .
Değiştirdi her şeyi ,dünyaya gelen yüce bir nida
Kainat , gittiğin günden beri , yağmurlarla ağlamakta

Çeşm-i giryanın dinmedi ,kaffe beşeriyet için
Kab-ı kavseyn çıktığın son noktaydı, biz beşeriyet için
Ey akvamı beşer, sen ne yaptın habibi Zişan için?
Ne yaptın ey fani, ebedi nur-u Muhammedi için?
Sen ne yaptın ?