“Her nefis ölümü tadacaktır.” ayette buyrulduğu gibi tadılacak ölüm diye bir şey yoktur. Ölüm nefise ait bir olaydır. Ruhun boyut değiştirmesidir. Bu alemden öbür aleme geçiştir. Ölüm bazılarına göre kötü bir şeydir. Bazılarına göre sevgiliyle buluşmadır.

Öldük ne olacak. Hocalar kabirde neler olduğunu söylüyor. Hocalar orayı gördüler mi? Kuran’dan hadislerden çıkardıkları yorumları yazıyorlar, söylüyorlar. Lokman hekim ölümsüzlük sırrını bulmuş fakat formülü rüzgar uçurmuş derler.
Ölmek mi uyanmak mı? Ölmezden önce ölünür mü? Kabir azabı cehennem azabı nasıldır? Buraları görenler ne diyorlar dinleyenler ne anlıyor?

İnsan doğunca temiz doğuyor sonra kirleniyor. Ölünce kirler nasıl temizlenecek. Yanarak mı temizlenecek? Yandık kül olduk öyle mi acaba?

Behlül-i Dana Hz. bir gün Halife Harun Reşit ile karşılaşır. Kendisini tanıyan hükümdar bu mübarek zat-a, Ya Behlül nerden geliyorsun böyle? diye sorar. Hazret hiç düşünmeden Cehennemden geliyorum der. Harun Reşit şaşırarak tekrar sorar; ne işin vardı orada? Behlül Dana anlatır; Efendim ateş lazım olmuştu cehenneme gideyim de biraz isteyeyim dedim. Fakat oradaki memur bana “Burada ateş yoktur” dedi. Nasıl olur, cehennem ateş yeri değil mi? diye sorunca. “Evet gerçekten burada ateş yoktur. Her gelen kendi ateşini dünyadan getirir.” cevabını verdi. Yani Allah kimseyi yakmıyor. Herkes kendini yakıyor. İnsanın kendisi odun kömürdür.

Pir Sultan Abdal’da öyle diyor. Herkes ateşini dünyadan getiriyor.

İnsan kendini nasıl yakıyor? Bir kişiye kızdın, devamlı içinde onunla uğraşıyorsun. Adam cinayet işlemiş yıllar sonra polise teslim oluyor. Polis neden teslim olduğunu soruyor “Vicdan Azabı” diyor. İçinden insanlara kızıyorsun, sinirleniyorsun hatta deliriyorsun. Odun kömüre ihtiyaç yok sen kendi kendini yakıyorsun.

“Onlar kendi nefislerine zulüm ettiler”

Derler ki insan mezara konduğunda yedi başlı bir yılan her namaz vakti kabirde insanı sokarmış. Yedi başlı yılanın kabirde sokmasına gerek yok. Bu dünya da yılan iş başında. Yedi başlı yılan “Haset, Riya, Şirk, Kibir, Dünya Sevgisi, Gurur, Benlik” al sana yedi başlı yılan.

Bu vücud kabirdir insanın egoları istekleri insanı yakar. Kabir uyanıştır temizlenme yeridir. Kabirde dünyada iken savaşılan şeylerin boş olduğu anlaşılır.

İnsan kendi isteğiyle dünya ya gelmedi.

İnsanın gözlük takmaması elinde mi?

“La havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim.” Kuvvet Allah’ın ise bizde ne var. Benim dediğim olacak. Beni tanımayan adam değildir. Hırslar ve kibirle cehenneme bileti aldık. Kesin gireceğiz. Ölüm, gafletin hırsların bittiği ve gerçeğin idrakidir. Erenler bu gerçeği dünyada anlayıp ve burada ölürler. Ölmeden önce ölünüz. Kabire girmeden.

Burada gördü haşrı neşri nefai sur olmadan. Sur gerçeğin idrakidir. İnsan kendini nefsi bilirse gerçeği anlar.

Mevlana bu olayı şöyle dile getirmiştir. Ben bir boş ney’im hak benden üfler. Ney’in yedi deliği vardır. Yani nefsin yedi gözünü anlayan boş ney olur. Hak’la ölür, Hak’la dirilir.

O zaman Niyazi Mısri’nin dediği idrak edilir. “Benden görüp işiteni anladım ki o Canan’mış.
Çekilirsen aradan geriye kalır yaradan sırrına ermektir, ölmek.

Her nefis ölümü tadacaktır. Öyle ya da böyle gerçeği anlayacaklardır. Yani temizleneceklerdir.

“Ölüm güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber”