Neden bir öğretmen bile bile öğrencisinin işine yaramayacak bir konuyu ona zorla öğretmeye çalışır. Bu konu üzerine durulduğu zaman birçok fikir şekilleniyor kafamızda. Bunları sıralayacak olursak öncelikler neyi gerektirir.

1. Öğretmenlik bir şey yoktur sistemin kurbanıdır: İstese de istemese de o konular üzerinden geçecektir.
2. Öğretmenler bu işin bilincinde olmadan yaptıkları için: bir öretmenin amacı öğretmek değil de maaş almaksa normaldir çünkü işine bakar.
3. Milli eğitim bunu uygun görmüş: Ben onlardan daha mı iyi bir sistematik kurabilirim demek.
4. Çelişkiyi görememek: ileriye yönelik öğrenci başarısını sadece derslerden ibaret görmek.
5. Öğrencinin ihtiyacına yönelik hareket edememek: Hayatında ders olarak gördüklerini irdeleyememek.
6. Kendisinin egolarını tatmin etmek(özellikle üniversitelerde): Kendisinin de aynı yollardan aynı meşakkatlerle geldiği hissiyatı üzerine yaptırımlarını uygulaması. Gençlerin hayatındaki yerini “zor bitiydi” olarak tabirleriyle tanımlaması.

Bunları tüm olarak ele aldığımızda görünen şu gerçek karşımıza çıkıyor. Öğretmenlerin bu zamanda sadece maddi bir takım ihtiyaçların karşılanması olarak mesleğin seçilmesidir diyebiliriz. Bunun en basit örneğini verirsek de bazı siyasi olaylar veyahut maddi sıkıntılardan dolayı yapılan grevlerin çok basit bir şekilde kara verilmesidir. Karşı tarafta asıl hizmet edilen gençlere iç hastalığı olarak yerleşir. Bunun iki farklı sonucu ortaya çıkar. Öğretmenler tarafından birincisi bu işin sadece yapılmak için yapılması. Öğrenciler tarafında ise bu işin kolayca rafa kaldırılması bunun psikolojik açıdan önemsizliğine vurgu yapmaya sebep olacaktır.

Mesele ise; İşin karşılıksız olması gerektiğine inanmaktır. Ama ince çizgiyi koruyarak hem manevi hem de maddi…