Soma evlatlarını kaybeden anaların, babaların,
Babalarını kaybeden evlatların yürek acıyla yanıyor.
Ekmek parası için gece gündüz çalışan işçilerimizin;
Gözyaşlarıyla, çaresizlikleriyle ve cansız bedenleriyle yanıyor.
Ve en önemlisi işverenin caniliğiyle, katilliğiyle yanıyor.
Yüzlerce insanı diri diri toprağa gömenlerle yanıyor.
Acaba onların vicdanı rahat mı?
Cevap: basit evet rahat biz her şeyi yaptık,
Bütün güvenlik önlemleri alındı, denetimler yapıldı.
Bir de hayatını kaybeden işçilerin çocukları için vakıf kuracaklar.
Kurduğun vakıf kimlerin alın teri, emeği kimin parasıyla kuruyorsun?
O kısmını sorgulamayız biz hiç zaten hemen boyun eğeriz.
Ya sonrası ne olacak hepimiz tahmin ediyoruz sonrasını;
Katliamdan sağ çıkan işçiler yarın gene girecek yerin altına,
Eylemler polis müdahaleleriyle durdurulacak,
Grev yapan maden işçilerine can cezası yetmedi,
Bir de yevmiye cezası kesilecek, işten çıkartılacak isyan edenler.
İşvereni zaten çoktan korumaya aldılar bile
Soruşturmadan elini, kolunu sallaya sallaya çıkacak.
Ve biz bu cinayete de sessiz kalacağız,
Çünkü susturmaya iyi biliyorlar, ya da biz yıllardır kandırılmaya alışmışız.
Kader der geçeriz biz her şeye, onların ölümü oradanmış.
Peki, yerin altında nefessiz kalarak ölmek mi?
Yoksa ihmallerle ölmek midir kader?
Dağıtılan kömürler bedava değilmiş vatandaş!
Bak uğrunda kaç kişi can vermiş…
Kaybımız büyük ulusal yastayız.
Başımız sağ olsun Türkiye…
Beyinlerimiz çoktan ölmüş zaten.