Hiç değişmemişsin…
gidenler bir gün geri geldiğinde;
“Hiç değişmemişsin hala aynısın” derler.
Çok değişmiştir aslında ;
Saçların rengi aynıdır belki,
Hala zayıf ya da kilolu…
İnatçısındır hala mesela.
Ama hiç kimse bıraktığın gibi değildir.
Bıraktığınla bulduğun aynı değildir hiçbir zaman.
Değişen nedir biliyor musun ?
Baştan başa sen…
En başta önceden mutlu olduğun için gülümserken;
Şimdi acılara alıştığın için gülümsersin.
Zaman acıya da gülmek gerektiğini öğretmiştir.
Sonra inatçılığın boyutunu değiştirip,
Kine öfkeye dönüşür bir anda.
İnsana ait ne kadar duygun varsa;
Körelmiştir aslında; güven, sevgi, saygı, aşk…
Güvenemezsin o da gitmeyecek mi ? dersin.
Ben o işleri bıraktım dersin kendi kendine,
Sevginin olmadığı yerde saygı da olmaz zaten.
Acımazsın karşındakine, saygı da duymazsın,
Çünkü sana göre kimsenin canı senin kadar yanamaz.
Ya da ben yaşaya yaşaya öğrendim,
Onlar da öğrenecek dersin.
Yani ne empatik ne de senpatiksin artık.
Gülüşün, duruşun sözlerin içten değil,
Hissetmeden yaparsın hepsini , öyle olması gerektiği için.
Çok şey değişmiştir artık…
Çünkü; sen kendini kırıldığın yerde bırakıp,
Başka bir kişilikle devam edersin hayatına.
O insanın bıraktığı hala aynı yerdedir aslında,
Ama kimse onu ordan alamaz,
Sen bile kendini bıraktığın yerden çıkartamazsın.
Sen söyle hangisi?
Değişmek mi? değişmemek mi?...
Hani değişim nerde ?
Değişen bir şey yok aslında
sadece etrafındakiler öyle sanır.
Sen sadece ikiye bölündün o kadar…