Filozof La Rochefoucauld; “nankörlük sevginin mezarıdır” tespitinde bulunmuştur. Bu sebeple Ausonius, “toprak, nankör bir adamdan daha kötü bir şey yetiştirmez” demiştir. Nankör; kendisine yapılan iyiliğinin değerini bilmeyen veya yapılan iyiliği çok çabuk unutan kimse olarak tarif edilir. Nankörlüğün temel sebebi sadece kendini düşünmek ve insanlar arasında kendini merkezde görmek kibrinden kaynaklanır. Bu anlamda şeytani bir ahlaktır nankörlük. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de: “Ve o zaman meleklere: “Adem’e secde edin” dedik, hemen secde ettiler. Yalnız İblis dayattı, kibrine yediremedi ve kafirlerden oldu.” (Bakara Suresi: 34) buyrulmuştur. Hatta bir ayet-i kerime’de şeytan, bizzat nankör olarak vasıflandırılmıştır. Allahü Teala (cc) şöyle buyurmuştur:

“Şüphe yok ki saçıp savuranlar, şeytanın kardeşleridir. Şeytan ise Rabbine karşı çok nankördür.” (İsra Suresi: 27)

Resul-i Ekrem (sav)’in hayatında en çok dikkat ettiği husus şükretmek ve nankörlükten uzak durmasıydı. Aişe (r.anha) Annemiz şöyle anlatmaktadır: “Resulullah (sav) geceleyin kalkıp ayakları şişinceye kadar namaz kılardı. Bunun üzerine O’na:

“Ya Resulullah (sav)!.. Senin geçmiş ve gelecek bütün hataların bağışlandığı halde niye kendini böyle yoruyorsun” dedim. Bana cevaben:

“Allah’a şükreden bir kul olmayayım mı?” buyurdu.” (Buhari, Müslim)

Müslümanlar; Rablerinin verdiği nimetlerin karşılığında şükretmenin bir insanlık görevi olduğunu fark eden insanlardır. Ama kafirler ise verilen nimetlere karşı nankörlük eden bir sürüdür. Allahü Teala (cc) şöyle buyurmaktadır:

“Şüphesiz insan, Rabbine karşı çok nankördür. Ve kendisi de buna şahittir.” (Adiyat Suresi: 6-7)

Kafir insan gerçekten çok nankördür. Nimetlerin tamamını Allahü Teala (cc) vermesine rağmen O Allah’ın kanunlarını bırakır da başkalarının kanunlarını benimser. Halbuki Allahü Teala (cc)’nın kanunları insanlar için nimettir. Nitekim Allahü Teala (cc) şöyle buyurmaktadır:
“Bugün dininizi kemale erdirdim, size NİMETİMİ tamamladım. Size din olarak İslam’ı beğendim.” (Maide Suresi: 3)

Allah’ın nimeti İslam’ı bırakıp liberalizm, kapitalizm, komünizm ve kavmiyetçilik gibi ideolojileri benimseyen insanlar her şeyden önce nankörlerdir. Ebedi Şefleri hakkında “O olmasaydı biz olmazdık” diyenler, yine ebedi şefleri adına Allah’ın kanunlarını reddediyorlar. Bu ülkelerde her sabah çocuklara Allah’a bağlılık antları verilmez insana ve heykellere tapma seansları yapılır. İşte bu toplum nankör bir toplumdur.

İslam, nankörlüğün her çeşidini mahkum eder. Allah’a şükreden insanların birbirlerine de teşekkür etmesini ister. Hatta birbirlerine teşekkür etmeyen insanların Allah’a şükredemeyeceğini beyan eder. Resulullah (sav) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuştur:

“İnsanlara teşekkür etmeyen Allah’a şükredemez.” (Tirmizi, Ebu Davud) İnsan, kendine yapılan herhangi bir iyiliği gözünde çok büyütmeli asla onu küçümsememelidir. Çünkü Peygamberimiz (sav) Efendimiz: “Kim kendisine yapılan bir iyiliğe karşı, bunu yapana Allah sana hayırlı bir mükafat versin derse teşekkürü en mükemmel şekilde yapmış olur” (Tirmizi) buyurmuştur. Buradaki incelik şudur: Kendisine iyilik yapılan kimse adeta şöyle demiş olmaktadır: “Ben senin bu yaptığın bu büyük iyiliğin hakkını sana veremem. Bu yüzden onu tam olarak verebilecek Allah sana bol bol mükafat versin.” Evet, teşekkür etmeyenler nankörlerdir. Bir hadiste de şöyle buyrulur:

“Kim bir iyiliğe mazhar olursa, bulduğu takdirde karşılığını hemen versin, bulamazsa verene övgüde bulunsun. Zira onu övmekle teşekkürünü yerine getirmiş olur. Teşekkür etmeyen nankörlük etmiştir.” (Tirmizi)

Teşekkür etmemiz gereken ilk insan Hz. Muhammed (sav)’dir. O’nun hakkında Peygamberimiz (sav) şöyle buyurmaktadır: “Andolsun size kendi işinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır ve güç gelir. Üstünüze çok düşkündür. Mü’minleri cidden esirgeyici ve bağışlayıcıdır O.” (Tevbe Suresi: 128)

Bizim ebedi önderimiz Hz. Muhammed (sav)’dir. O’nun getirdiği şeriatı kaldıran insanları asla sevemeyiz. Ve alemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed (sav)’in adı anıldığında O (sav)’na salat ederiz. Allah’ım o mukaddes önderimizin şefaatine nail etsin bizi.