“Nefse ve onu biçimlendirene,

Sonra da ona kötülük ve takva kabiliyetini verene yemin olsun ki.” (Şems Suresi: 7-8)

Hayy b. Yekzan, ıssız bir adada. Çeşitli serüvenlerle hakikatin bir nebzesine ulaşmış gibi. İmam Maturidi (rh.a), insana bahşedilen akılla yaratıcıyı bulabilir diyor. Ama kulluğun hükümlerini bulamaz. Çölde “ne olurdu sana nasıl ibadet edeceğimi bilseydim” diyen adamın kendini toza toprağa atması acıklı bir hikâye. Kaldı ki kendi başına bırakılan nefs hakkında şöyle buyrulur:

“Ben yine de nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis şiddetle kötülüğü emreder. Ancak Rabbimin rahmetiyle yargıladığı müstesna. Muhakkak ki, Rabbim bağışlayıcı ve merhametlidir.” (Yusuf Suresi: 53)

İnsan yaratılacağı zaman da şöyle bir konuşma geçmişti:

“Bir zamanlar Rabbin meleklere: “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım” demişti. Melekler; “Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisini mi yaratacaksın? Oysa biz seni överek tesbih ediyor ve seni takdis ediyoruz” dediler. Rabbin: “Ben sizin bilmediklerinizi bilirim” dedi.” (Bakara Suresi: 30) İlki Kabil ile Habil arasında oldu, kan dökmenin:

“Bunun üzerine kurbanı kabul edilmeyenin (Kabil’in) nefsi kendisini, kardeşini (Habil) öldürmeye teşvik etti ve onu öldürdü. Böylece zarara uğrayanlardan oldu.” (Maide Suresi: 30)

Öldürdüğü kardeşini nasıl gömeceğini bile bilmiyordu:

“Derken Allah bir karga gönderdi, ona kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini göstermek için toprağı eşeliyordu. “Yazıklar olsun bana, şu karga kadar olup da kardeşimin cesedini gömmekten aciz miyim ben?” dedi ve pişman olanlardan oldu.” (Maide Suresi: 31)

İnsanoğlunun azgınlığı hiç bitmedi… Kâh kan döktü, kâh mala ve namusa tecavüz etti. Serüven şöyle anlatılır:

“İnsanlar tek bir ümmetti. Ayrılmaları üzerine Allah, rahmetinin müjdecileri ve azabının habercileri olmak üzere peygamberler gönderdi ve beraberlerinde hak ile ilgili kitap indirdi ki, insanların aralarında ihtilaf ettikleri şeyler hakkında hakem olsun. Bunda da sırf o kitap verilenler, kendilerine bunca deliller geldikten sonra tuttular, aralarındaki hırs ve kıskançlık yüzünden anlaşmazlığa düştüler. Bunun üzerine Allah kendi izniyle, iman edenleri, onların hakkında anlaşmazlığa düştükleri hakka ulaştırdı. Allah dilediğini doğru yola iletir.” (Bakara Suresi: 213)

İnsanlar, gönderilen peygamberlere ne cevap verdiler. Onu da okuyalım:

“Onlar da: “Siz bizim gibi insandan başka bir şey değilsiniz, hem Rahman olan Allah, hiçbir şey indirmedi. Siz sadece yalan söylüyorsunuz” dediler.” (Yasin Suresi: 15)

“Rahman olan Allah hiçbir şey indirmemiştir.”

Hem Rahman olacak hem de bir şey indirmeyecek… İnsanların elinden tutmayacak… İnsanları nefisleriyle ve sahte tanrıcıklarla baş başa bırakacak. Olacak şey mi bu?

Şurada çöpten ekmek toplayan zavallıya bizzat sen acımaz mısın?

Taş kalpli değilsen Suriye’de soykırım yapan Esed ve İran’a lanetler yağdırmaz mısın?

Bir yetime karşı kalbindeki merhamet damarları kabarmaz mı?

Sende, ben de ve bizde bile bu merhamet varken… Rahman’da olmaz mı? Kaldı ki, bizdeki küçük merhamet kırıntısını bile veren Rahman (cc)!..

Rahman olacak ama insanlara ataları adına kanunlar yapacak zorbalara bırakacak bizi… Hayır!..

İstediklerini cezaevlerine atacaklar, istediklerini makam sahibi… Var mı yağma?

Aileleri perişan etsinler; kadınları genelevlerde pazarlasınlar ama Rahman dünyayı onların keyfine bıraksın.

Onlar faiz bankalarıyla insanları sömürsün, insanların kanını içsin baronlar ama Rahman sussun.

Onlar eşcinsellik denilen edepsizliği yaysınlar ama ahlak haykırmasın.

Onlar, heykellerin önüne çocuklarımızı diksin ama hakikat sessiz kalsın.

Rahman, bu kahpe düzene bir şey demesin… Olacak şey değil…

Peygamberler, yeryüzünde Rahman’ın elçileridir… Tağutları devirmek, kula kulluğu yok etmek ve Allah’ın nimetlerinin gölgesinde hayat sürmemiz için gönderilmişlerdir.

“Rahman bir şey indirmemiştir” sözü olabilir mi hiç? Hem Rahman olacak hem de bir şey göndermeyecek… Olmaz böyle şey!..

Peygamberlerin tamamı insanların ellerinden tutmuştur. Ateşe düşmesin diye bellerinden…

Yalnız değilsiniz mesajı vermiştir insanoğluna…

Emin olun onlar olmasaydı hepimiz vahşi hayvanlardan daha aşağı olurduk.

Âdem (as) ilk cinayete tepki göstermeseydi, insanlar bütün ihtilaflarını kanla hallederdi.

Davud (as) ve Süleyman (as) olmasaydı tekniği kullanamazdık.

Musa (as) olmasaydı göz boyacıların elinde oyuncak olurduk.

İsa (as) olmasaydı, merhamet bütün insanlardan hicret ederdi.

Hz. Muhammed (sav) olmasaydı zaten âlemler olmazdı… O, âlemlere rahmet olarak gönderilmiştir. Bütün peygamberleri tek başına temsil eder.

Bugün insanlar arasında biraz adalet, insaf ve merhamet varsa hepsi Peygamberlerimiz vesilesiyledir.

Yetimin başını okşayan varsa hala…

Kadınlar satılamaz, kadının satan devlet bile olsa namussuzdur diyen varsa…

Faiz haramdır ve insanların kanını içemezsiniz ey vampirler diyen varsa…

Bu taptığınız heykeller taş parçasıdır diyenler…

Hepsi Peygamberlerimiz sayesindedir…

Aslında onlar olmasaydı bizler birbirimizi çoktan yok etmiştik. Hepsinin ayaklarından öperim:

“Ey Ademoğulları!.. Size içinizden peygamberler gelip ayetlerimi anlattıklarında, kim Allah’tan korkar ve kendini düzeltirse, işte onlar için korku yoktur. Onlar üzülmeyeceklerdir de.

Kim de ayetlerimizi yalanlar ve onlara karşı büyüklük taslarsa, işte onlar cehennemliktir ve orada ebedi olarak kalacaklardır.” (Araf Suresi: 35 -36)