Hayata mahkum kaldım. Hiç suçsuz, günahsız, mahkemesiz, kelepçesiz:
Parmaklıkların arkasında olmadan mahkum kaldım.
Mahkumluğum da sensizliği mühebbetle ödedim.
Mühebbet yedim yokluğuna, gözlerine, ellerine…
Sesine bile mühebbetim.
Yokluğun da beraat eden gençliğim,
Sesine yaklaşma ma cezası aldım.
Kaderimle birlikte hücre kapısı kapandı üzerime,
Kendi vücudumdan bir parça göremeyeceğim karanlıklardayım…
Bir beklentim kalmayan hayatta,
Sensizliğe terkedilmişim.
Yalan olan gençliğim, doğru olan yokluğuna,
Mahkum Kader’im….