Sensiz bir günüme daha gecenin sessizliği çöktü, tüm sokaklar caddeler bomboş.
Işığı açık olan bir ev yok,geçtiğim sokak ıssıs ve ürpertici ne kadar yürüdüğümün farkın da değilim, ne günü biliyorum ne saati, ilerledikçe bir sokak lambası kamaştırıyor gözümü mesafesi ne yakın, nede uzak karşıma baktıkça karanlığa alışan gözlerimi kamaştıran lambaya sırtımı dönüyorum. Geçtiğim karanlığa bakıyorum, hiç bir şey gözükmüyor. Korkuyorum ve hızlıca lambaya doğru koşuyorum. Ben gittikçe o uzaklaşıyor sanki, o uzaklaştıkça ben korkuyorum, nefesim kesiliyor, duruyorum birden. Ağlamaya başlıyorum. Bulunduğum yere oturuyorum sensizliğime haykırıyorum. Elimi ıslatıyor gözümden inen yaşlar, ıslak ellerimle bir sigara çıkartıp yakıyorum. Hüzünlü yürüyüş devam ediyor nerde olduğumu bilsem bide karşıdan bir arba farı gözüküyor. Gözlerimi zar zor açarak bakıyorum. Seviniyorum bağırıyorum kayboldum beni de al, beni de al araba sola çeviriyor direksiyonu ve uzaklaşıp gidiyor. Sensizliğimle baş başa kaldım yine arayışlarım devam ediyor gece de seni.
Yaklaşıyorum ışığa yağmur başlıyor bir anda, saklanacak biyer yok, çaresizce koşuyorum ışığa doğru.