Bazen denir ki, büyük icraatlar, tertipler küçük sözcüklerin icadı ile başlar. Bu sözcükler, günün koşulları uyarınca önce içi sonra altı doldurulur ve ithale hazır duruma getirilir. Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla birlikte, “Globalleşme” sözcüğü de böylece dilimize girmiş oldu.1990’larda tek kutuplu dünya algısının oluşması,1898 yılında ABD Küba’yı işgal ettiğinde “Rough Riders” süvari alayının başında bulunan ve sonrasında “Teddy” lakabıyla anılıp başkan seçilen Theodore Roosevelt’in bir sözünü akıllara getirdi.

“Dünyanın Amerikanlaştırılması bizim alın yazımızdır.”

Ardından George Bush’un 36 sayfa Irak konusunda yapmış olduğu bir konuşması “Yeni Haçlı Seferleri” olarak yorumlandı.

Yine bir diğer üst düzey yönetici, ABD dış işleri eski bakanı Henry Kissenger’ın, son çıkan “Amerika’nın Yeni Bir Dış Politikaya İhtiyacı Var Mı? isimli kitabında, küreselleşmenin aslında Amerikan hegemonyasının diğer bir adı olduğunu belirtmesi, küreselleşme fikrini ileri süren çevrenin ABD merkezli olduğunu gözler önüne serdi. Bu konjüktürde, rakamlar ne hakiki ne de afakî ama gelin Amerika’nın politik siciline kısaca bir göz atalım.
1945’te Hiroşima ve Nagazaki’ye iki atom bombasının atılması
Fatura:273000 insan öldü
1954-75 yılları arasında Vietnam’ın ilhakı
Fatura:2,5 milyon insan öldü.
1991 Körfez Savaşı
Fatura:500000 ‘i çocuk,1,2 milyon insan öldü
2003 Irak’ın işgal edilmesi
Fatura:1 milyon insan öldü.
Bugün Amerika’nın 130 ülkede askeri üslerinin olduğu söyleniyor. Kosova “Bandsteal”,Bulgaristan “Burgaz”,Afganistan “Bargam”,Kırgızistan “Bişkek”,Kuzey Irak “Erbil”, Polonya “Baznan”,Küba “Guantanamo”,Gürcistan “Tiflis”, ve Türkiye “İncirlik” bunlardan bazıları.
Peki Türkiye bu küreselleşme oyununun neresinde.

Devam edecek…