Fenerbahçe ilk devrede istediği baskıyı kuramadı Antalyaspor’a karşı. Hakemle Caner’in ayaklarının birbirlerine dolandığı poziyon dışında ilk çeyrekde Caner’le gelen kötü şut dışında sahada yok gibiydi Fenerbahçe. 5 cezalı olması, takımı adeta yok etmişti. Kanadını sol tarafta Caner’e bırakan Sarı Kanarya tek kanadıyla uçamazken; tek motoru yanan, diğeriyle kazasız belasız piste inmeyen çalışan bir uçak gibiydi. Topuz neredeyse hiç kullanmadı kendi koridorunu. En büyük sebeb Diarra-Isaac-Tita üçlüsünün varlığıydı belkide. Fener’in bu kadar eksik olması Antalyaspor’u cesaretlendirmişti.

İlk ciddi pozisyonu bulan konuk takımdı ama onlarda kaleyi cepheden gören frikikde garip bir şekilde “barajı aldatma fantezi”si yapma derdine düşünce, böylesine önemli bir pozisyonu harcadılar. Derken sahneye çıkan Salih’in ani çıkışıyla faul kazandı Sarı Lacivertliler. Maç öncesi bu kadar sakat ve cezalıya rağmen Salih’in oynayıp oynamayacağı sorusu kafalardayken, Ersun hoca doğru kararla sahaya sürmüştü genç yeteneği. Zorunluktan bile olsa Uçan’ın sahaya ilk 11’de çıkması gecenin rengiydi. Her ne olursa olsun gençlere güvenmek gerekiyor günümüz futbolunda.

Bu sene kendini kullandığı serbest atışlar ve frikik golleriylegeliştiren ve ismini adeta “duran top ustası”na yükselten Caner’in mükemmel vuruşuyla geliyordu gecenin ilk sayısı. Fener on dakika sabremeyince sol taraftan Tita’yla kullanılan serbest atışta Selçuk Isaac’i adım farkıyla kaçırınca Antalyaspor oyuna ortak oldu. Oyun orta Alana sıkışmış ne konuk ekip, ne de evsahibi gol sayılarını atıracak varyasyonları yapamıyorlardı. Ortaya birilerinin çıkması gerekliydi. Takımlar oyun kuramazken iş belki de yıldızlara kalacaktı. Çok geçmeden 37’de Moussa sahneye çıktı birdenbire. Kovaladığı topta rakibini bırakmayıp takip edince, öncesinde kaybettiği topu sonrasında kazanır kazanmaz kaleye şutlayarak takımına korner kazandırdı pozisyonu yoktan var ederek. Raul korneri once Alves’in kafasından Sow’un ıskasına, devamında da “pahalı yedek” Kadlec’in sihirli dokunuşuyla gol olarak tabelaya yansıyınca, devre kafalar rahat şekilde bitiyordu.

Ersun Hoca Ders Verdi; Fenerbahçe 24 kişi olduğunu kanıtladı….

Kanatlarını bir kaç Caner akını dışında çok kullanmayan, sağ tarafını adeta pas geçen Fenerbahçe ikinci yarıda belki de merkezden gelmeliydi Antalya defansının üstüne. Alper oyuna girene kadar oyun dengede gitti. Alper’in oyuna girişi Fener’i rahatlatırken Alper daha önceki maçlarda aşina olduğu sol kanadı da efektif kullanmaya başlayınca oyun açıldı.

71’de Webo’nun kafasına adrese teslim pas gol getirmese de, hem Apler’in hem de Hasan Ali’nin 73. dakikada ki çok kritik defansif dokunuşları Antalya’nın beraberlik golüne fırsat vermedi. Mücadelenin bitimine bir dakika kala Raul kornerini gole dönüştüren Kadlec’in mesajı açıktı; “oynasam da oynamasam da ben bu takımın bir parçasıyım”. Belki de bir çoklarımız neredeyse her maç sonrası Yanal’ın; “Biz oynayanı oynamayanıyla 24 kişiyiz” demesine tuhaf bakıştık ama tecrübeli hoca belli ki bunu futbolcularının kafasına bir felsefe olarak işlemişti. Her zaman oynamayan Salih’in ilk golün faulünü yapması, Kadlec’in golleri, yine Kadlec ve Hasan’ın oyun 2-2’ye gelecekken müthiş konsantrasyonla yaptık kritik müdahaleleleri Yanal’ın bahsettiği “24=Fenerbahçe” felsefesinin en canlı örnekleriydi. Kimin oynadığından çok, kimin en çok katkıyı yaptığıydı önemli olan.

Kuyt ve Moussa mesela. Birisinin kafası kanlardan temizlenmişken, diğerinin kafasına devrede altı dikiş atılmışken, dakikalar 94’ü gösterirken, Kanarya kanatsız kalmışken; Webo-Kuyt-Sow hem de merkezden gelip üç golün üstüne dördüncüyü ayayıp da buluyorlarsa, bu ikilinin önünde sadece; “Ekselansları” deyip saygıyla eğilmek gerekir. Yazmazsam ayıp ederim. Kocaman bir alkışda Raul Meireless’e. Bugün hem efendiliğini elden bırakmadı, hem de Topal’ın yokluğunda her yere adımını atarak geceye iz bıraktı.

13 Nisan 2014 Pazar, New York, 3;01